Abartıp kabarttıklarımız..

"Dünyayı Kurtaran Adam" ile büyüdük, "Dünyayı Kurtaran Adamın Oğlu" ile serpildik, yıllar geçecek biz bu adamın suyunun suyu ile ölüyor olacağız.

Hani millet olarak abartmayı, kabartmayı seviyoruz kabul ediyorum. Pireyi büyütür deve yaparız, sonra onun için yorgan yakarız, sonra bir bakmışız eteklerimiz tutuşmuş..

Hadiseler bazen gereğinden fazla büyür. (Bizim Eurolu Hadise de dahil)

Seviyoruz kardeşim abartmayı. Kavga ederken üstüne bir fazla koymayı, dedikodu yaparken farazi yorumları, sevdiğimizi hint kumaşına çevirmeyi. 17 yaşıma kadar "ya evet ya hayır ", "ya var ya yok", "ya hep ya hiç" modunda yaşayan bendeniz de dahil...

Bir ağlamak geldi mi, bütün kötü şeyleri bir araya getirip saatlerce ağlayabilirdim. Biraz da onun için, biraz da geçen gün olan şu olay için, anneme kızdım babama küstüm. Neden öyle değil de böyle? Külliyen felaket! ühüüüüüü hüüüüüüü hüüüüüüüü

Küçüktüm ufacıktım, top oynadım, acıktım...
Zamanla yediğim ilahi tokatlar sayesinde gösterdiğim aşırı tepkiler traşlandı. Anneme küserim elim kapıya sıkışır, çok ağlayınca babamın gece vardiyası başlar özlerim, sakınırım çöp batar. Hayat böyle sanki ekmeğin üzerine sürdüğün krem peynir gibi, ister istemez ağzımda eriyen bir hal aldı. Yutkunsan da yutkunmasan da boğazından geçiyor. Futboli terimle "kısa paslaşmalar " arasında yaşıyorum artık... Kötü mü? Hayır değil. İyi mi? O da değil...

Zaten çoook iyi olmakla çoook kötü olmak birbirine çooook yakın değil mi? Çoook akıllı olmakla deli olmak gibi.. Bu yüzden sanırım krem peynir taklidi yaparak huzur içinde höy löy löy yaşamak lazım. Kimse yada hiçbirşey için kahretmeye yada havalarda uçmaya deymiyor. Her iki durumda da tepetaklak olmak an meselesi. Alimallah...

Demekki neymiş annemin lafıyla : "Azı karar, çoğu zarar" mışşşş..